Illustratie “Steve Cuts”

2020 is het jaar van de materialisme. Natuurlijk is het een rampzalig jaar voor ondernemers en mensen die hun baan kwijt zijn. Persoonlijk heb ik ook zo’n ervaring gehad in de jaren 80, baan kwijt en gezin met 2 kinderen voeden met een uitkering van 600 €. Wat ik in alle gesprekken hoor in dit rampjaar is “waarom moet alles op slot” en “alles gaat kapot”. Er wordt vergeten dat na Corona de mensen die er aan overleden zijn niet opstaan uit de dood. Dood is permanent, werk kan je vinden en een nieuwe zaak opbouwen heb je weer alle tijd voor. Het is jammer dat iedereen klaagt, terwijl je nog leeft en alles weer kan opbouwen. Ze willen vasthouden aan materiaal en succes, ze hebben zelfs daar dode mensen voor over. Ze staan met z’n allen op het Malieveld met een groot hart “we willen geen Corona maatregelen en 1,5 meter samenleving”. Hoe kan je daar met een hart staan, terwijl er ouderen die in de oorlog geknokt hebben en hebben geleden, sterven aan Corona omdat zij die “zogenaamde vrijheid” niet willen opgeven, terwijl de ouderen gevochten hebben voor die vrijheid. Het is een contradictie, vrijheid eisen van mensen die hun die vrijheid hebben gegeven. En wat verstaan ze onder die “zogenaamde” vrijheid ? Lekker uit eten gaan, winkelen, bioscoop, festivals bezoeken ?.